Chwilowa anomalia – Tomasz Michniewicz

W punkt!

10🐾/10

 Dawno nie spotkałam lektury, która mówiąc o korona wirusie, bardziej mnie uspokoiła niż napawała strachem. Nie oczekiwałam tak wartościowych przemyśleń autora, tak w punkt wywiadów, otwierających oczy czytelnika. To było moje pierwsze spotkanie z Tomaszem Michniewiczem, ale niesamowicie udane. Dawno nie czytałam tak mądrej książki, którą powinien zrozumieć każdy; niezależne od etapu życiowego i wykształcenia. To pozycja oczywiście dla dorosłych czytelników. Obowiązkowa lektura dla wszystkich, bo wszystkich nas dotyczy pandemia, manipulacja mediów, nieporadność służby zdrowia, panika i odbierająca siły do życia bezradność. Wielu z nas nie wierzy w obecną sytuację epidemiologiczną i polityczną, ryzykuje chodząc bez masek, gardzi środkami do dezynfekcji, ale do czego może nas zaprowadzić takie zachowanie? Czego w ogóle możemy się spodziewać po COVID-19? 

Tomasz Michniewicz z reporterską precyzją pozwala nam wrócić do czasu, gdy wszystko było dla nas nowe, dwieście zakażeń dziennie, wprowadzenie lockdown. Co to dla nas oznacza? Co niesie za sobą panika? Jak sobie z nią radzić? Unikać mediów, ignorować uprzejme zakazy? Jak często rząd dopuścił się do łamania naszych praw obywatelskich? Zaczyna się wyścig z czasem, z korona wirusem, który rozprzestrzenia się po świecie i wtedy jeszcze nie wiemy, jakie poniesie to za sobą konsekwencje. Płacz, śmierć bliskich, kolejne zakazy i nakazy. 

Podoba mi się to jak autor rozkłada na czynniki pierwsze emocje, które towarzyszą nam obecnie – nawiązują do tego nazwy poszczególnych podrozdziałów (panika, strach, władza, politycy, nie-wiedza, świat w liczbach, media, oni, kryzys, przyszłość, gotowość, pali się). Nie ma co ukrywać – trwa obecnie wojna z pandemią, a ów bezradność doprowadza nas na skraj rozpaczy. Co będzie dalej? Tomasz Michniewicz w rozmowie ze specjalistami potrafił w punkt skomentować sytuację, a jeszcze, o dziwo, mnie uspokoić. Media nakręcają spiralę strachu, ale trudno jest do tego podejść obiektywnie, tak zupełnie bez emocji. Pojawiają się tu naprawdę trudne tematy, nie chodzi o samą politykę i pandemię, ale o naszą ludzką ignorancję, to jak łatwo wierzymy fałszywym informacjom, jak przeraża nas statystyka.

Nie sądziłam, że literatura faktu może być tak bliska mojemu sercu. Opinie specjalistów z wielu dziedzin są merytoryczne, a autor nie boi się zadawać kontrowersyjnych pytań. Czasami zahaczamy nawet o teorie spiskowe! Każdy z rozdziałów, od którego felietonu Tomasza Michniewicza po wywiady, sprawił, że otwierałam szerzej oczy na świat. Tkwimy w tym wszyscy i możemy myśleć, że to nas nie dotyczy, że to chwilowa anomalia, ale jak jest naprawdę? 
Serdecznie polecam Wam książkę, dawno nie czytałam czegoś tak wartościowego. 

Cytaty:

„Wbrew pozorom ta książka nie dotyczy jednak pandemii. Dotyczy zagrożenia, jakim dla siebie jesteśmy my sami – nasz egoizm, ignorancja, przywiązanie do przyzwyczajeń, spokoju i komfortu”

„Pielęgnujemy w sobie przekonanie, że wirus to tylko chwilowa anomalia. Może tak, może nie. A może – i o tym jest ta książka – cała nasza dotychczasowa „normalność” to właśnie ta chwilowa anomalia”

„To doprowadza do poczucia zagubienia, dezorientacji poznawczej. Wiemy, że coś się dzieje, ale zupełnie nie wiemy, co. Nie jesteśmy w stanie nawet dokładnie powiedzieć, co nam zagraża ani czy te rozwiązania, które przyjęto na poziomie polityk krajowych, są w jakikolwiek sposób sensowne.”

„Nie mówimy tu nawet o ubóstwie finansowym, lecz jeszcze gorszym, bo strukturalnym. 500+ poprawiło byt wielu polskich rodzin, to jest bezdyskusyjne, w pełni się z tym zgadzam. Tylko, że to jest rybka, a nie wędka. Będziemy za to płacić w dłuższym horyzoncie. Wzrosną podatki, a i tak zabraknie pieniędzy na wiele inwestycji systemowych, właśnie w służbę zdrowia, w oświatę. Bez dobrej oświaty będziemy zawsze państwem montażowni, a nie wynalazców. Bez dobrego wykształcenia społeczeństwa nie ma rozwoju.”

„Jest władza i jesteśmy my. Moi studenci, bardzo młodzi ludzie, mówią, że tak podobno było w PRL i śmieją się z tego. A gdy studenci śmieją się z władzy, już wiem, że to początek jej końca. Śmiech oznacza, że przestajemy bać się władzy i już jej nie szanujemy. Nie śmiejemy się z instytucji, lecz z ludzi, bo są nieporadni, interesowni, wyświadczają przysługi swoim.”

„Trzeba też uważać na emocje. Nauka nie lubi emocji, a jeśli dana informacja je budzi, jest duże prawdopodobieństwo, że została zmanipulowana. W tej chwili wykorzystuje się głownie strach, ale może też chodzić na przykład o współczucie.”

„Coś czuję, że przez parę lat będziemy słyszeć, że co złego, to wirus. To nie my, tak trzeba było, trudno, konieczne koszty. Wygodne usprawiedliwienie”.

„Przepisami można twórczo żonglować, jeśli pozwolimy na to władzy.”

Empik promocja